|  | 
 Aubin
de Sezanne Edition: Hans Spanke. Eine altfranzösische Liedersammlung, der
anonyme Teil der Liederhandschriften KNPX. Rom. Bibl. XXII. Halle: 1925. p.
196. 
 R468: fol. 222vo.xxv.
 image
du manuscrit 
  
Flors ne verdure de prezNe chant d’oisiaus ne m’agree
 Por ce que j’ai tant été
 [F]ors de ma doce contree.
 Sache bien la demoree,
 Com n’i ot fausé.
 Ainz est de fin cuer amee,
 Qar do cuer me muet,
 E puis q'amer la m'estuet,
 Nus conforz valoir n’i puet.
J'oï chascun dire et conterQu'il veaut bien q'amors l’ocient.
 Hunc ne me vint en punsé
 Qe morir n’en ve a mie.
 Ainz ain meauz, que que nus die,
 Vivre et bien amer
 Et servir ma doce amie,
 Qar do cuer me muet,
S'unques a nul home néFu joie d’amors doblee
 Por trop loiaument amer,
 Diux! ou est la moie alee?
 Certes que je l’ai amee
 De tel volenté
 Com ne pot etre trovee,
 Qar do cuer me muet,
 
  
[Suivi d'un blanc] retour à l'index 
 haut de page |