Mahieu le Juif

Edition: A. Jeanroy.  "Une imitation d'Albert de Sisteron par Mahieu le Huif" dans Romania XXVII (1898): p. 150.


R782: fol. 227ro
.xlviii.

image du manuscrit

    1. Por grant franchise moi covient chanter,
      Se voill avoir la rien che plus desir;
      Mais gie ne sai cum jo puisse trover
      Bon mot ni son cum cil chi croit morir
      No puis mon cuer a grant goie torner.
      Mais noporcant fins amors moi ensaigne
      D'amer celi cui passion destraigne,
      Che no me vol mon mal geërdoner.

    2. Sil trizadors qui se feingnon d'amer
      Fan los leials a gran dolor languir,
      E les damies se fan molt a blasmer
      Quar amunt cill que gabunt al partir.
      Mais je ne sui mors car anc no sap tricer;
      No pos mudar mun damatge non plaigne.
      Dolce dame, fret gladio vos ataingne,
      Si de parfon me faites sospirer.

    3. Or ai eu dit cum e fols e tresloi;
      Ja lo pechez ne moi seit pardonez,
      Cant ai maldit la rien c’am plus de foi.
      Amerai la tut a sa voluntez,
      E s’a lei plaz que me reteng a soi,
      Ameras la cum ma dama chiera.
      Ensi, se no l’ama, la mort la fera,
      S'en breo d’ora non pren conscel de moi.

    4. Dolce dame, da que serf ne sui ploi,
      Vostr’ome sui en trestut mun aiez,
      Cun home liz cui am e teing autroi,
      Servirai vos de bona voluntez.
      E avez tort quant vos si laidez moi
      Quant vos plus serf, et je vos trof plus fera.
      N'anz fossez vos lavada en freida bera
      Che sol un jorn plus gabesez de moi.

    5. Dolce dame, bien moi devez aidier
      Sol por aitant que lausengier felon
      S’on si vantet que por lor engombrer
      Feront partir deus amant en pardon.
      Anc n’aic de vos mais ira et engombrier.
      Dame, mar vi vostra bela semblanza
      E vos bels oels que me nafront ses lança
      Male broche vos li possan sacher.

retour à l'index