|  | 
 
Mahieu le Juif Edition:   A. Jeanroy.  "Une imitation d'Albert de Sisteron par
Mahieu le Huif" dans Romania XXVII (1898): p. 150.
 
 R782: fol. 227ro.xlviii.
 image
du manuscrit 
Por grant
franchise moi covient chanter,Se voill avoir la rien che plus desir;
 Mais gie ne sai cum jo puisse trover
 Bon mot ni son cum cil chi croit morir
 No puis mon cuer a grant goie torner.
 Mais noporcant fins amors moi ensaigne
 D'amer celi cui passion destraigne,
 Che no me vol mon mal geërdoner.
Sil trizadors qui se
feingnon d'amerFan los leials a gran dolor languir,
 E les dam
 ies se fan molt a blasmerQuar amunt cill que gabunt al partir.
 Mais je
 nesui mors car anc no sap tricer;No pos mudar mun damatge non plaigne.
 Dolce dame, fret gladio vos ataingne,
 Si de parfon me faites sospirer.
Or ai eu dit cum e fols e tresloi;Ja lo pechez ne moi seit pardonez,
 Cant ai maldit la rien c’am plus de foi.
 Amerai la tut a sa voluntez,
 E s’a lei plaz que me reteng a soi,
 Ameras la cum ma dama chiera.
 Ensi, se no l’ama, la mort la fera,
 S'en breo d’ora non pren conscel de moi.
Dolce dame, da que serf ne sui ploi,Vostr’ome sui en trestut mun aiez,
 Cun home liz cui am e teing autroi,
 Servirai vos de bona voluntez.
 E avez tort quant vos si laidez moi
 Quant vos plus serf, et je vos trof plus fera.
 N'anz fossez vos lavada en freida bera
 Che sol un jorn plus gabesez de moi.
Dolce dame, bien moi devez aidierSol por aitant que lausengier felon
 S’on si vantet que por lor engombrer
 Feront partir deus amant en pardon.
 Anc n’aic de vos mais ira et engombrier.
 Dame, mar vi vostra bela semblanza
 E vos bels oels que me nafront ses lança
 Male broche vos li possan sacher.
 retour à l'index 
 |